مگه تو اخترک خودت پادشاهی نمی کردی که یه شب زد به سرت و تصمیم گرفتی تموم کهکشان رو بگردی؟ فکر کرده بودی اون بیرون چی در انتظارته؟ یه گلستون پر از گل سرخ که طوافتو کنن یا منتتو بکشن؟ آره طوافتم می کردن منتت رو هم می کشیدن ولی اون ها یه گل سرخ تک توی اخترک ب ۶۱۲ نبودن اون ها یه مشت گل سرخ تکراری از درون خالی ان که همه جا رشد می کنن و هر رهگذری رو که ببینن سر خم می کنن و ناز و ادا براشون میان و عطرشونو به هر بی سر و پایی می بخشن. اما تو باید قدردان گل خودت می بودی که معلوم نبود چه جوری بذرش سر از اخترک تو درآورد و میون اون همه علف هرز و بائوباب های دهشناک و گیاهان خودرو سر بیرون آورد و دل و دین تو رو برد،فکر و ذکرش تو بودی و عطرش رو فقط به تو ارزونی می کرد.
به چی می خواستی برسی که تو سیاره ت نداشتی؟ مگه نه اینکه آدم وقتی شهریار جهانه که یه گل سرخ داشته باشه و بهش عشق بورزه و شب ها زیر تجیر بذاردش و روزها با وسواس تر و خشکش کنه و آب و دونش بده و گهگاهی هم اگه دل همو شکستن بشینن و به غروب خورشید نگاه کنن و به ساعت نکشیده دوباره ناز همو بِکشن؟ مگه تمام قشنگی جهان به عشق ورزیدن به یه نفر نیست که حرص برت داشت و شال و کلاه کردی و رفتی یه تُکی به هر گلی سر راهت قرار گرفت بزنی؟
می دونستی اگه فقط یک روز فقط یک روز دیگه معطل می کردی و بر نمی گشتی شاید هرگز هیچ اثری ازش نمی دیدی؟حتا یه گلبرگ پژمرده از خودش روی سطح خاک اخترک باقی نمی ذاشت و خودشو تمام و کمال از بین می بُرد.گل سرخ ها اینجوری ان. تا آخرین لحظه تاب میارن و بعد یهو توی یه لحظه ی خاص خشک شدنشون شروع میشه و تو هرچقدر هم که خودتو به آب و آتیش بزنی روند خشک شدنشونو نمی تونی متوقف کنی، بماند که گل سرخ تو یه نمونه ی نه حتا کم یاب که نایاب بود و حساس تر از این حرف ها.
مگه داشتن یه گل سرخ که تمام دغدغه ت بود و یه بره و آتشفشون های فعال و نیمه فعالی که تو رو به دوده گیری کردن ازشون وا می داشت بی ارزش بود که زد به سرت که همه جای دنیا رو بگردی و سرِ آخر از زمین سر در بیاری؟ ساکنان زمین خودشون از این سیاره ی رنجور کننده می خوان فرار کنن و به یه گوشه ی امن با تک گل سرخ عزیزکرده شون پناه بِبَرن تو فکر کردی اینجا چه خبره که گل سرخ ولو مغرورت رو به هوای دیدن گل و بوته های جدید ترک کردی؟ خودت نمی دونستی از گل سرخ تو فقط یه دونه تو کل دنیاست؟
حالا که برگشتی حداقل بهش بگو که اون تنها گل سرخ جهانته و هیچ کس نمی تونه مثل اون قلب تو رو به دست بیاره.
_
با انگشت های ظریف و کشیده و باریکش این شگفتی رو برام خلق کرده.
اما چون دکانی نیست تا دوست معامله کند، آدم ها مانده اند بی دوست
دردا و ندامتا که تا چشم زدیم، نابوده به کام خویش نابوده شدیم ...
تو ,یه ,گل ,سرخ ,رو ,نمی ,گل سرخ ,کنن و ,و به ,تو رو ,رو به
درباره این سایت