با اینکه سرشب خوابیدم اونم از ساعت ۶ تا ۹ و نیم! ولی بازم گیج خوابم. دیگه هول هولکی کاری که باید هفته ی پیش انجام می دادم رو امشب نشستم سر وقتش و الان واقعن جنازه ام.
یه دخترکی هست یکی دو ساله تو اینستا می شناسمش دیگه ش اومده بودن تهران بلد نبودن مشیر خلوت اینارو گفتن باهاشون برم. منم گیج خواب بودم صبح و واقعن می طلبید کنسل کنم و بخوابم فقط و فقط ولی دیگه دیدم زشته قول دادم پاشدم رفتم. تمام مدت که تو سالن اصلی مترو توپخونه منتظر بودم یهو یه پلیس سلیطه اومد گیر داد بهم که منتظر کسی هستی کارت شناسایی داری از کجا اومدی و فلان منم انقدر مثل خودش عوضی جواب دادم گورشو گم کرد. به خدا قیافه های خودشون مشکوک تره به من گیر میدن. گفتم کارت شناسایی ندارم ولی کارت مترو دارم بدم؟:))) یک دک و پوزی هم براش کج کزده بودم که قشششششنگ ملتفت شه دارم بالا میارم و باهاش مراوده می کنم. تو کشورهای دیگه هرچی باحاله می ره پلیس میشه اینجا هرچی عقده ای دگوری بی سواده می ره این شغل رو بر می گزینه.
خلاصه دیگه تا گشتیم و خریداشونو کردن سه و نیم بود. جونم در رفته بودا دیگه ۴ خونه بودم و تا یه صبونه ناهار شام خوردم ۶ شد و عین خرس گریزلی نقش بر زمین شدم. با بدبختی یه سگک برای کیف کمری پیدا کردم که اون جامدادی ماریو که هزارسال میشه خریدم کیف کمری کنم. دلم پیش یه جاسوییچی آکواریومی موندا بدم موند ولی چون سی تومن بود و واقعن اسراف بود دلمو گذاشتم پیشش و اومدم.
اوه دیروزم که ننوشتم! برو عامو ولم کن دارم نفله میشم از خواب.
اما چون دکانی نیست تا دوست معامله کند، آدم ها مانده اند بی دوست
دردا و ندامتا که تا چشم زدیم، نابوده به کام خویش نابوده شدیم ...
یه ,ولی ,واقعن ,دادم ,کارت ,کنم ,و نیم ,کیف کمری ,و واقعن ,می ره ,کارت شناسایی
درباره این سایت