نامه به آقای بنفش

من وا می رم‌‌‌‌ و امکان داره اشک هم بریزم.قطعن آخرین پست منتسب به توئه. آخرین نامه. چیزهایی که هرگز خونده نشدن. شاید هم نباید خونده می شدن. آدم از هیچ کار جهان سر در نمیاره.زهره می گفت خواب دیده شیرینی خوردین با یکی. می دونی که خواب های ما کلن خانوادگی ردخور نداره! ولی تو واقعن رفیق خوبی بودی کلی چیز ازت یاد گرفتم و از همه مهم تر خوبی هات که هرگز یادم نمی ره گرچه تا دلت بخواد بهم بی محلی هم کردی و من از شیش ماه پیش که جواب تلفنمو ندادی و هرگز دیگه زنگ نزدی به دل گرفتم. بد هم به دل گرفتم. حالا هر جای جهان و با هر کسی که باشی خوب باشه حالت چون خودت خوبی. 

زهره می گفت ازت خبر ندارم؟گفت حرف نمی زنین؟گفتم چی بگم والا خیلی وقته انگار هزارساله از حال هم بی خبریم و واقعن بی خبریم. تو ّبا خبری چون ریز به ریز حالاتمو می نویسم ولی من هیچ وقت هیچی از تو نمی دونستم مثل شادان که همیشه حال منو می دونه ولی من به جهت درونگرا بودن اون هیچی نمی دونم چون بروز نمی ده. 

گریه نمی دهد امان. بارون سیل آسا نیست ها. چندتا قطره اشکه فقط. می گذره همه چیز می گذره همه چیز همه چیز ولی خاطره ها تا آخر عمر ذخیره می شن توی مغز.