با تمام تنفرم نسبت به تهران برای تک تک موزه ها و کاخ ها و ابنیه ی تاریخیش حاضرم جونمم بدم. برای منی که هر کدوم از این موزه ها رو به قد موهای سرم دیدم و هیچ وقت تکراری نمی شن، هفت ماه دور بودن ازشون رنج بود،همین الانشم دارم از دلتنگی برای سعدآباد و خانه ی مقدم و باغ نگارستان جون می کَنم و آخ امان از کاخ گلستان زیبام که چنان دلتنگشم که حد و مرز نداره امان امان از دلتنگی دیروز فرصتی شد تا بعد از سه سال و خرده ای کاخ نیاوران برم. آخرین بار وسط عید بود و وقتی دیدم سقف کاخ اصلی داره کنار می ره نفسم بند اومده بود از این همه شگفتی، چون نه زمانی که مدرسه ما رو اونجا می برد نه هیچ یک از بازدیدهای دیگه از مجموعه، این تجربه برام رخ نداده بود، معرکه بود معرکه، یه سوپرایز اساسی که سقف با اون عظمت کنار رفت و خورشید کف سالن دراز به دراز پهن شد و دلبری هر دو طبقه رو صد برابر زیبا کرد سوالی که همیشه ذهنمو مشغول می کنه اینه که خدایی ش.اه هم ی می کرد درست، مشکلات عدیده ی من با سلطنت و سلطنت طلبی هم به کنار، ولی در کنار ی هاش به ملت هم رسیدگی می کرد و حداقل چهارتا جای خوشگل و جذاب برامون به ارمغان گذاشت (که الان این دولت پلشت خوووووب با این اماکن تاریخی پول تو جیب خودش می ریزه و استخر خصوصی تو کاخ مرمر می زنن و باسن تو آب فرو می کنن و به ریش من و تو می خندن ؛) ) این دولت که فقط ید و چپاول کرد و خورد و جیب خودش رو پر کرد و ماهارو هر روز فقیرتر کرد رو چرا رو سرتون می ذارین حلوا حلوا می کنین؟! چرا دولتی که فقط رنج و بدبختی و چسناله و گریه به مردم یاد داد رو ستایش می کنین و ازش بت سازی می کنین؟! چرا هارو بزرگ و محترم بر می شمرین؟ می دونین چیه؟ بنظرم وقتی ملتی دارن از دولت فاسدی حمایت می کنن و براش تخت سینه می کوبن، دو تا اتفاق در حال رخ دادنه: یا دارن از قبل دولت دون شانشون می خورن یا تو فقر دست و پنجره می زنن و از حماقت بی حد و حصرشون ناشی می شه، که ما تا دلت بخواد از هر دو نمونه در کشورمون داریم. خوشرنگ و لعاب شیک پوش، بهتر از چسناله کنه که با ناله و دروغ ازتون کش می ره. دومی رو خریت آدم حساب باز می کنه نه عقل و درایت؛) (شیش هفت سال پیش هم وسط همین موزه دست و پای من شروع به تورم کرد و مجبور شدم وسط بازدید برگردم خونه،پنی سیلین برای اولین و آخرین بار بهم حساسیت داده بود و من یه توپ شده بودم که از تجریش تا خونه خودشو می خاروند و پر از دون دون های قرمز شده بود ! ولی بالاخره از بچگی تا حالا از شر پنی سیلین و شل کن اگه سفت کنی دو سوزنه می شی خلاص شدم!)
مربوط به موزه ی جهان‌نمای مجموعه ی نیاورانه. نقاشی های این قسمت خیلی باب میل من نبودن ولی چیزی از قدمتشون و اینکه آثار دست هنرمندهای کله گنده ای بودن کم نمی کنه کتابخانه ی تخصصی هم در حد یه چرخ زدن رفتیم و اومدیم بیرون انقدر راجع به پوششم سوال کردن و حرف زدن کاملا معذب شده بودم بنابراین حیف پول بلیتی که دادیم. خود کاخ اصلی اما معرکه ست واقعا مثل همیشه از دیدنش حظ کردم. کوشک احمدشاهی رو هم حال نکردم برم. دلم بیشتر خود مجموعه رو می خواست که دیدار میسر شد و بوس و کنار هم ؛)
اما چون دکانی نیست تا دوست معامله کند، آدم ها مانده اند بی دوست
دردا و ندامتا که تا چشم زدیم، نابوده به کام خویش نابوده شدیم ...
رو ,هم ,ی ,کاخ ,دولت ,تو ,کرد و ,این دولت ,کاخ اصلی ,می کنه ,می زنن
درباره این سایت