امروز از اون روزهای شل شدنم و عر زدن های متوالی بود. بعضی وقت ها واقعا از این حجم از احساساتی بودن و حساس بودنم دلم می خواد خودمو بکشم و الان واقعا می خوام خودمو بکشم آیفونو که زد دیدم یه پسرکی دم دره اول نشناختم بعد به خودم اومدم دیدم میخکوب وایسادم و فقط با خودم می گفتم این چقدر بزرگ شده انگار نه انگار یه بچه ریزه ی شیش هفت ساله بود آخرین باری که دیدمش و حالا انقدر بزرگ شده. الف ح جیمی بزرگ شده، قد کشیده و چقدر شبیه پسرک همسایه مون توی دوران راهنماییه، مثل اون هم عینکی و قد بلند و لاغر. جهان جای عجیبیه خیلی عجیبه خیلی و من هیچ وقت نمی دونستم چنین ندیدن چهارده پونزده ساله ای قراره بین من و الف ح جیمی رخ بده. الان می فهمم وقتی به داییه فحش می دم و ابراز تنفر می کنم مامز وقتی می گه داداشمه خب چیکارش کنم چه حسی داره.
دلم می خواست بیشتر باهاش حرف بزنم و مثل بچگی ها بشینم باهاش پلی ستیشن بازی کنم و بخندیم و شیطنت کنیم. جهان جای گهیه خیلی گهه. دلتنگ بچگی های نامطلوبمم دلم می خواد ر دوباره ببرتمون دنیای کودک ته پارک ساعی و با هم ماشین برقی سوار شیم
لعنت خدا به گه بودن های آدم بزرگونه ای که این همه سال منو از دیدن این بچه محروم کرد و خدا می دونه دیگه کی قراره ببینمش. حالا که فکر می کنم دلم واسه ر هم تنگ شده دلم برای تمام عناصر مطلوب و نامطلول زندگیم تنگ شده برای هر کس و ناکسی تنگ شده. اصلا دلم می خواد تا جون دارم عر بزنم که تموم شم که ته بکشم
اما چون دکانی نیست تا دوست معامله کند، آدم ها مانده اند بی دوست
دردا و ندامتا که تا چشم زدیم، نابوده به کام خویش نابوده شدیم ...
دلم ,کنم ,خواد ,هم ,تنگ ,خیلی ,دلم می ,تنگ شده ,می خواد ,بزرگ شده ,خودمو بکشم
درباره این سایت