گم ترین پیدایی، دوری و اینجایی

گل من گوهر من، کاش اینجا بودی
جان من جان من جوهر من، کاش اینجا بودی
اگر اینجا بودی خانه خاموش نبود
آینه حوصله داشت گل فراموش نبود
وزن قلبم سنگین، غربت آهنگ نبود
ساعت دیواری خسته از زنگ نبود

اردلان سرفراز

اما چون دکانی نیست تا دوست معامله کند، آدم ها مانده اند بی دوست

انسان‌ها این حقیقت را فراموش کرده‌اند اما تو نباید فراموشش کنی. تو تا زنده‌ای نسبت به چیزی که اهلی کرده‌ای مسئولی

دردا و ندامتا که تا چشم زدیم، نابوده به کام خویش نابوده شدیم ...