امروز یا دیروز ؟ مسئله اینست !

امروز شال و کلاه کردیم رفتیم بچه هامو ار بالای کمد درآوردیم. یه سری هاشون که در نظرم هنوز باید وجود می داشتن نبودن و یه سری هایی هم که در کمال ناباوری یادم نمیومدن یا فکر می کردم دور ریخته شدن اونجا بودن و فقط نعره ی سرخوشی سر می دادم. من آدم عروس بخری بودم. همیشه ی خدا تشنه ی داشتن عروسک بودم ولی الان انقدر گرون شدن و البته جنس ها زشت شدن رغبت به خریدن نمی کنم مگر سالی یک بار یه چیز باحال ببینم خشوم بیاد و قیمتش هم خوب باشه و بخرم. حالا دسترسی پیدا کردن به این گنجینه ی از کودکی تا حالا، واقعا شگفت زده م کرد. از همه مهم تر حنا خانوم رو هم یافتم، باید یه جاهاییش رو بدوزم و بعد بذارمش توی ویترین. تغییرات اساسی باید توی ویترینم اعمال کنم. ار هرکدومش هزار هزار خاطره یادم میاد، حتی هنوز یادمه کدوما رو از کجا و از کدوم شهر خریدیم. مثلا هایده خانوم که ابَر ببییمه از اولین سفر به شیراز خریدیم و پیشی زرد و نارنجیم که اوایل بوی خوشی هم می داد از نقش جهان توی دومین سفرم به اصفهان خریدیم. یا خیلی عروسک های دیگه که اونموقع که میم این ها ساکن خیابون های اطراف راه آهن بودن خریدم. اونجا اوج کیف کردن من از زندگی بود، خرید کردن توی خیابون مختاری و گشت و گذار توی اون محله همیشه برام خوشایند بود.

دیگه خلاصه وقتی رسیدیم خونه با این شرایط تخمه ژاپنی ماسک و دستکش و اینکه باید حواسمونو جمع می کردیم وسایل رو هیچ جایی نمالیم جونمون داشت در می رفت. غذا رو که خوردیم و جمع کردیم دیگه 5 و شیش عصر بود. غش کردم افتادم توی جام و تا هشت و نیم شب یه کله افتادم. این چندوقته استراحت کافی نداشتم و واقعا به چنین خوابیدنی نیاز داشتم. الانم نشستم عروس مردگان رو می بینم. واسه 2005 هستش. یادش به خیر اونوقت های توی وی سی دی دیدیم. تو گذشته برام جالب تر بود، این سال ا انقدر انیمیشن های خفن دیدم این دیگه به چشمم نمیاد.

اما چون دکانی نیست تا دوست معامله کند، آدم ها مانده اند بی دوست

انسان‌ها این حقیقت را فراموش کرده‌اند اما تو نباید فراموشش کنی. تو تا زنده‌ای نسبت به چیزی که اهلی کرده‌ای مسئولی

دردا و ندامتا که تا چشم زدیم، نابوده به کام خویش نابوده شدیم ...