رنگ رنگ تا پیروزی

کوچه مشخص نیست، این روبرو دریاست*
زیبایی محضه، حتا خدا اینجاست

تو مه فرو می ریم سال هزار و چند با تو
هر روز پرواز از تجریش تا دربند با تو

پرواز می کردیم تا کافه توی برف…
هی حرف پشت حرف
هی حرف پشت حرف

حالا تو این لحظه رو بام تهرانیم*
بارون شروع می شه تو بیت پایانی

این فصل از خوابم داره تموم میشه
بارون شروع میشه، بارون شروع می شه

______ .
*کاش دریا بود ولی فعلا پارکه
*این روزها نهایت دسترسی مون پشت بوم خونه ست!

اما چون دکانی نیست تا دوست معامله کند، آدم ها مانده اند بی دوست

انسان‌ها این حقیقت را فراموش کرده‌اند اما تو نباید فراموشش کنی. تو تا زنده‌ای نسبت به چیزی که اهلی کرده‌ای مسئولی

دردا و ندامتا که تا چشم زدیم، نابوده به کام خویش نابوده شدیم ...