راستین می خونه

از همه جا و هر نفس یاد تو می بارد و بس

باغ بنفشه ها هنوز عطر تو رو دارد و بس

پشت دریچه های شب در حال و هوای شب

یاد تو پرسه می زند هر گوشه و هر جای شب

گناه گل ها رو ببخش عطرتو یدن اگر

"نسیم" شب مقصر است که از تو می دهد خبر

گناه گل ها رو ببخش جسارت ما رو ببخش

دنیا پر از حضور توست گناه دنیا رو ببخش

حضور تو همیشگیست نرفته ای از دل و دست

میان ما پلی که بود در غیبت تو نشکست (اتفاقا شکسته،ریدمون خورده ویرون شده تموم شده رفته)

اما چون دکانی نیست تا دوست معامله کند، آدم ها مانده اند بی دوست

انسان‌ها این حقیقت را فراموش کرده‌اند اما تو نباید فراموشش کنی. تو تا زنده‌ای نسبت به چیزی که اهلی کرده‌ای مسئولی

دردا و ندامتا که تا چشم زدیم، نابوده به کام خویش نابوده شدیم ...